Apel w sprawie nie akceptowania zachowań antyukraińskich będących konsekwencji ustawy o IPN – Відозва у справі не акцептування антиукраїнських заходів і дій
Wielce Szanowni Przedstawiciele władz
Rzeczypospolitej Polskiej i Ukrainy,
biorący udział bezpośrednio i pośrednio w rozmowach dotyczących
konsekwencji ustawy o IPN w Polsce dnia 16.02.12018 r.
Uprzejmie zwracamy się z prośbą o wykorzystanie podczas polsko-ukraińskich rozmów przesłanych materiałów w celu wypracowania satysfakcjonującego obie strony stanowiska, przedsięwzięcia odpowiednich działań, a zwłaszcza o zaapelowanie do ludzi dobrej woli Krakowa, Przemyśla oraz innych miast w Polsce, by nie pozostawali obojętnymi i nie akceptowali agresywnych, antyukraińskich zachowań, działań i takich obelg jak m.in. wykrzykiwane w 2016 r. w Przemyślu, a od kwietnia 2017 r. do 13 lutego 2018 r. wypisywane na głównych ulicach Krakowa hasła „Śmierć Ukrainie”, „UA von!”, „Śmierć kur…ie ukraińskiej!”. Widniejące od kwietnia 2017 r. do lutego 13 lutego 2018 r. w różnych częściach Krakowa napisy udokumentowane zostały na Alei 29 Listopada przy skrzyżowaniu z ul. Dobrego Pasterza na trasie z Warszawy do Krakowa i na ul. Dobrego Pasterza.
Z prośbą o podjęcie długofalowych programów edukacyjnych w polskich szkołach dotyczących 1000-letnich stosunków polsko-ukraińskich oraz o zaapelowanie do społeczeństwa polskiego o niestosowanie zasady odpowiedzialności zbiorowej i nieupokarzanie wysiedlonych w 1947 r. Ukraińców – obywateli Polski oraz przyjeżdżających do Polski, studiujących i pracujących obywateli Ukrainy i Ukraińców z różnych państw zwracają się organizatorzy i uczestnicy otwartej w Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego 28-29.04.2017 r. wystawy pt.: „20 lat po wizycie Jana Pawła II w Uniwersytecie Jagiellońskim i wspólnej ekumenicznej modlitwie z Papieżem-Słowianinem o duchową jedność Europy w Kaplicy pierwszych męczenników Rusi Kijowskiej Świętych Borysa i Gleba Fundacji św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej w Krakowie (ul. Kanonicza 15)” oraz zorganizowanej 28-29.04.2017 r. w Krakowie i w Gorlicach 2.06.2917 r. dwuczęściowej konferencji naukowej, zatytułowanej „Problemy z zachowaniem języka, kultury, tożsamości ukraińskiej mniejszości narodowej w Krakowie i w Polsce. 70 lat po wysiedleńczej akcji „Wisła” 1947 r.”.
Poniżej zamieszczone wypisywane zwłaszcza na murach oraz na samochodach z rejestracją ukraińską hasła „UA – Von!”, dokumentowane w grudniu 2016 r. w Przemyślu i w Krakowie dnia 19 kwietnia 2017 oraz 9, 15, 28, 29 maja, 6, 15 czerwca i 18 lipca 2017 r., 13 lutego 2018 r. uzewnętrzniają agresywne jak nigdy dotąd antyukraińskie postawy i działania, które nasiliły się w okresie obchodów 70. rocznicy wojskowo-politycznej deportacji Ukraińców – obywateli polskich w 1947 r. i rozproszenia ich w celu wynarodowienia w północnych i zachodnich regionach kraju. Podczas tej wysiedleńczej Akcji „Wisła” – jak uzasadniał w przyjętej 1990 r. uchwale niezależny Senat RP – ówczesne polskie władze komunistyczne, stosując właściwą dla systemów totalitarnych zasadę odpowiedzialności zbiorowej „wysiedliły 140 tysięcy” Ukraińców z ojczystej ziemi, pozbawiając ich rodzimych domów, majątków, cerkwi oraz możliwości powrotu.
W duchu przetrwałej w świadomości znacznej części polskiej opinii publicznej zasady stosowania odpowiedzialności zbiorowej wysiedleni i rozproszeni Ukraińcy, ich synowie i wnukowie kolejny raz i w pierwszej kolejności zostali dziś ponownie obarczeni winą za zbrodnie wołyńskie na Polakach. Ten negatywny stereotyp hajdamaki z XVIII w. i banderowca-bandyty z XX w. wykreowany m.in. za pośrednictwem obowiązującej szkołach średnich lektury „Łuny w Bieszczadach” Jana Gerharda oraz jej adaptacji filmowej „Ogniomistrz Kaleń” utrwalił z jednej strony film „Wołyń” Wojciecha Smarzowskiego, stworzony na podstawie powieści Stanisława Srokowskiego „Nienawiść”, a z drugiej strony uchwała z 2016 r. Sejmu RP ustanawiająca dzień 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ludobójstwa, które szeroko upowszechniły środki masowej informacji w Polsce jako dzień „pamięci ludobójstwa ukraińskiego”, utożsamianego z całym narodem ukraińskim.
Zamieszczamy niżej wybór zdjęć, będący świadectwem głoszenia widniejących bez reakcji odpowiednich władz od 10 miesięcy na murach Krakowa antyukraińskich agresywnych i obraźliwych haseł w Przemyślu i Krakowie:
Hasła „Śmierć Ukraińcom”, „Przemyśl i Lwów – zawsze polskie”. wykrzykiwane podczas marszu Orląt Przemyskich i Lwowskich 10.12.2016 r., „Nasze Słowo”, nr 51, 18.12.2016 r.
Skrzyżowanie przy wjeździe z Warszawy Alei 29 Listopada i ul. Dobrego Pasterza
Powyższe napisy widnieją od kwietnia do lipca 2017 r. na trasie z Warszawy do Krakowa przed skrzyżowaniem Alei 29 Listopada i ul. Dobrego Pasterza, przy poczcie na ul. Dobrego Pasterza oraz innych miejscach Krakowa.
Skrzyżowanie przy wjeździe z Warszawy Alei 29 Listopada i ul. Dobrego Pasterza, fot. 6.06.2017
Przystanek autobusowy przy kościele Dobrego Pasterza i Urzędzie Pocztowym na ul. Dobrego Pasterza
Przystanek autobusowy przy Urzędzie Pocztowym na ul. Dobrego Pasterza
Powyższe napisy widnieją od kwietnia do lipca 2017 r. na trasie z Warszawy do Krakowa przed skrzyżowaniem Alei 29 Listopada i ul. Dobrego Pasterza, przy poczcie na ul. Dobrego Pasterza oraz innych miejscach Krakowa.
Skrzyżowaniem ul. Dobrego Pasterza i Alei 29 Listopada 102 – ściana Młodzieżowego Domu Kultury w Krakowie
Słowo „ukraińska” i „українська” zostało zamazane farbą na dwujęzycznej tablicy informacyjnej „Polsko-ukraińska Izba Gospodarcza” – „Польсько-українська господарча палата”.
Zdjęcie wykonane na skrzyżowaniu Alei 29 Listopada ul. Lublańskiej i Opolskiej 20 lipca 2017 r.
13.02.2018
Urząd Pocztowy, ul. Dobrego Pasterza 67
13.02.2018
ul. Dobrego Pasterza 109, w tle Kościół pw. św. Jana Chrzciciela
Powyższe napisy widnieją od kwietnia do lipca 2017 r. na trasie z Warszawy do Krakowa przed skrzyżowaniem Alei 29 Listopada i ul. Dobrego Pasterza, przy poczcie na ul. Dobrego Pasterza oraz innych miejscach Krakowa.
Przedstawione wyżej problemy, fakty i wybór zdjęć będący świadectwem uzewnętrzniających się od 2016 r. antyukraińskich, agresywnych działań, świadczących zarazem o głębokim kryzysie dialogu w najnowszej historii stosunków polsko-ukraińskich przedstawiamy skrótowe uzasadnienie naszej prośby. Powyższe dokumenty i materiały przesyłamy z nadzieją na odnowienie dialogu Polaków z Ukraińcami i poznanie zasadniczych przyczyn narastających od pokoleń konfliktów polsko-ukraińskich.
Przezwyciężenie kolejnej, jak nigdy dotąd destrukcyjnej dla obu stron fali antyukraińskich nastrojów stanowi niezbędny warunek dla kontynuowania partnerskich i godnych stosunków wolnej Polski z niepodległą Ukrainą, której niezależność leży zarówno Polski, jak i Ukrainy i Europy i świata, pragniemy zachęcić elity polskie do nawiązania stworzonych w okresie „Solidarności” trwałych podstaw i perspektyw dialogu polsko-ukraińskiego, a zwłaszcza do podjętych przed 30 laty inicjatyw i osiągnięć przedstawicieli duchowieństwa oraz świeckie elity w Polsce i w Ukrainie.
Głęboko wierzymy, że w znalezieniu dróg wzajemnego poznania się, zrozumienia i pojednania Polaków i Ukraińców pomogą dokonane już w niepodległej Polsce i niezależnej Ukrainie analizy i ustalenia ukrainoznawców, działaczy społeczno-kulturalnych, religijnych i politycznych ukazujących społeczno-historyczne i polityczne źródła funkcjonującego od wieków w polskiej opinii publicznej negatywnego stereotypu Ukraińca, ukształtowanego na przestrzeni wieków pełnego dramatów, ale i pięknych kart sąsiedztwa Polaków i Ukraińców.
W końcowej części naszej prośby zapraszając do współpracy wszystkich zainteresowanych pragniemy poinformować o naszych wieloletnich działaniach na rzecz znalezienia wielorakich płaszczyzn i sposobów twórczej i owocnej współpracy Polaków i Ukraińców. Mamy niezłomną nadzieję, że pozytywna odpowiedź na naszą prośbę przyczyni się do odrodzenia i kontynuacji konstruktywnego dialogu Polaków z Ukraińcami. Informujemy zarazem, że wszystkim zainteresowanym będziemy mogli przesłać przygotowaną przez nas do druku szerszą wersję niniejszej petycji oraz materiały z odbytych w ostatnich trzech latach konferencji naukowych poświęconych takim żywotnym dla Ukrainy i jej twórczych kontaktów z Polską problemom polsko-ukraińskim, jak:
Znaczenie dzieła synów św. Włodzimierza dla niepodległego państwa ukraińskiego, kultury narodowej i duchowości. Święci męczennicy kniaziowie Borys i Gleb oraz Jarosław Mądry (2015);
Ewangelia w języku matki. Inspiracje dziedzictwem św. Cyryla i Metodego w wychowaniu i edukacji – wschodnioeuropejskie doświadczenia w kontekście aktualnych wyzwań 2016);
Rola chrystianizacji w dziejach, kulturze i życiu duchowym Polski, Ukrainy oraz narodów sąsiednich. W 1050 rocznicę Chrztu Polski (2016);
Wołyń w polskiej pamięci, polityce historycznej, dziełach literackich, ich adaptacjach filmowych oraz świadomości społecznej (2016);
Problemy z zachowaniem języka, kultury, tożsamości ukraińskiej mniejszości narodowej w Krakowie i w Polsce. 70 lat po wysiedleńczej akcji „Wisła” 1947 roku (2017).
Z odbytych w latach 2015-2017 konferencji dwie ostatnie (których programy załączamy) zorganizowane zostały z myślą o przezwyciężaniu narastającego kryzysu w stosunkach polsko-ukraińskich. Będziemy zatem wdzięczni za zapoznanie się z przedstawionymi w tej skrótowej wersji petycji opiniami z debat uczestników konferencji oraz wynikami badań ukrainoznawców, ich ustaleniami, wnioskami oraz rekomendacjami i sugestiami, o których dyskutowano podczas konferencji.
Pragniemy podkreślić, że obrady konferencji zakończyło odprawione w bizantyńsko-ukraińskim obrządku nabożeństwo z udziałem Ukraińców i Polaków, którzy modli się w intencji ofiar zbrodni wołyńskiej w kaplicy księżnej halickiej bł. Salomei w kościele Ojców Franciszkanów w Krakowie.
W imieniu organizatorów i uczestników wystawy i konferencji
Prof. dr hab. Włodzimierz Mokry
Kierownik Katedry Ukrainoznawstwa
Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Prezes Fundacji św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej w Krakowie
W załączeniu przesyłamy wybrane materiały, które naszym zdaniem zasługują na wykorzystanie podczas przyszłych spotkań Polaków i Ukraińców zainteresowanych kontynuacją dialogu polsko-ukraińskiego:
1) Program konferencji: „Problemy z zachowaniem języka, kultury, tożsamości ukraińskiej mniejszości narodowej w Krakowie i w Polsce. 70 lat po wysiedleńczej akcji „Wisła” 1947 roku”, Problemy z zachowaniem języka, kultury, tożsamości ukraińskiej mniejszości narodowej w Krakowie i w Polsce. 70 lat po wysiedleńczej akcji „Wisła” 1947 roku
2) Program konferencji:” Wołyń w polskiej pamięci, polityce historycznej, dziełach literackich, ich adaptacjach filmowych oraz świadomości społecznej”, Wołyń w polskiej pamięci, polityce historycznej, dziełach literackich, ich adaptacjach filmowych oraz świadomości społecznej
3) Orędzie św. Jana Pawła II na Światowe Dni Pokoju w roku 1988: Wolność religijna warunkiem pokojowego współżycia (1988), http://papiez.wiara.pl/doc/378715.Wolnosc-religijna-warunkiem-pokojowego-wspolzycia-1988
4) Orędzie św. Jana Pawła II na Światowe Dni Pokoju w roku 1989: Poszanowanie mniejszości warunkiem pokoju (1989), http://papiez.wiara.pl/doc/378716.Poszanowanie-mniejszosci-warunkiem-pokoju-1989
5) Stefan Wilkanowicz, Włodzimierz Mokry, List SKĄD PRZYCHODZIMY – GDZIE JESTEŚMY – DOKĄD ZMIERZAMY
8) Wywiad z premierem Janem Olszewskim wnoszący nową jakość do dyskusji o przyjętej przez Sejm RP w 2017 roku ustawie dotyczącej zbrodni wołyńskiej: UPA to nie tylko zbrodniarze. Z Janem Olszewskim, byłym premierem rozmawia Maciej Pieczyński, 7.10.2016, https://tygodnik.dorzeczy.pl/11706/UPA-to-nie-tylko-zbrodniarze.html
9) Artykuł Andrzeja Zięby pt. Ukraińcy i powstanie warszawskie, „Znak” 413-415, s. 184-190, http://miesiecznik.znak.com.pl/archiwumpdf/413-415.pdf
10) Artykuł Włodzimierza Mokrego pt. Polaków i Ukraińców wczoraj, dziś i jutro, „Znak” 1989, nr 413-415, s. 155-183, http://miesiecznik.znak.com.pl/archiwumpdf/413-415.pdf
Відозва у справі не акцептування антиукраїнських заходів і дій
Wykrzykiwane 11 grudnia 2016 r. w Przemyślu w obecności lokalnych władz hasła „Śmierć Ukraińcom!” oraz „Przemyśl, Lwów – zawsze polskie”, „Ukraińcy precz, von z Polski”, nie przypadkowo wypisywane są na ulicach Krakowa. Po dokonaniu przez wojska Federacji Rosyjskiej okupacji Krymu i Donbasu przed Konsulatem Generalnym Ukrainy w Krakowie z flagami samozwańczych terrorystycznych republik Ługańska i Doniecka demonstrowali wspierający ich w Donbasie polscy zwolennicy rosyjskiej agresji na Ukrainie. W uniwersyteckim środowisku krakowskim 16 maja 2014 r., a wiec po decyzji Dumy Federacji Rosyjskiej o wprowadzeniu wojsk na Ukrainę, po aneksji Krymu i po rozpoczęciu wojny na Ukrainie powstał osławiony „List otwarty do Narodu Rosyjskiego i władz Federacji Rosyjskiej. W zredagowanym przez byłą dyrektor Instytutu Rosji i Europy Wschodniej Uniwersytetu Jagiellońskiego liście dostępnym od lat także w języku rosyjskim sygnatariusze Listu „solidaryzują się z władzami Federacji Rosyjskiej w podejmowanych działaniach, zarówno tych dotyczących Ukrainy, jak również wcześniej w sprawie Syrii”. Por. https://www.gloria.tv/article/RvxxVNPF1qN41Kb7vFLQvGmPe. Tekst tego listu załączamy w materiałach.
Wykropkowane w niniejszym tekście niecenzuralne, pogardliwe słowo wypisywane jest w całości – “kur..ie”.
Przykładem upowszechnianego w zasadniczej większości polskich środków masowej informacji utożsamiania winnych zbrodni na Wołyniu z całym narodem ukraińskim jest m.in. dodatek specjalny do tygodnika „Do Rzeczy” (nr 41/192) z 10-16 października 2016 r. z wydrukowanym tekstem „Wołyń 1943 – ukraińskie ludobójstwo Polaków”.
Załączone pliki: